Ai!

Elf minuten ... moedig in het verweer: 0-0! Twaalfde minuut, een prachtige aanval richting doel, stevig in het verweer en dan een 'klutsbal' die via Marnik mooi in doel werd gewerkt. Ongrijpbaar voor de doelman. Helaas, het was onze eigen doelman: 0-1. De tegenaanval werd ingezet, maar ook meteen gestuit. De Horta-mannen tikten de bal perfect rond en kregen enkele uitgespeelde kansen. De IJzeren Doelman voorkwam aanvankelijk dat de score verdubbeld werd, maar moest zich uiteindelijk toch een tweede keer omdraaien: 0-2. Het Charleroi-effect bleef uit. Op geen enkel ogenblik zag het er naar uit dat de IJzeren Mannen een vuist zouden kunnen maken. Het was dankzij een tomeloze inzet dat de ploeg niet helemaal onderuit ging. Net voor de rust scoorde de tegenstander nog een derde keer: 0-3. Het had echter al het dubbele kunnen zijn, als de IJzeren Mannen niet alles hadden gegeven.

De tweede helft zorgde even voor een opleving, toen Marnik via een voorzet van Gunter een schot op doel tegen de paal uiteen zag spatten. Meteen daarna opnieuw een mooie aanval. Dit keer was het wel raak! Een pass van Ludwig, kwam via Bart terecht bij Marnik. Hij verschalkte de doelman en milderde de score: 1-3. De Mannen geloofden er weer in en gingen voluit door. Dirk kwam op zijn beurt dichtbij een doelpunt, maar trof de paal en stuitte nadien op een prima Horta-doelman. De daaropvolgende tegenaanval van de bezoekende ploeg had meer succes: 1-4. Minder dan één minuut later slikten de IJzeren Mannen een vijfde doelpunt. Het kalf was nu helemaal verdronken. De thuisploeg leidde teveel balverlies - mede door de numerieke minderheid -, terwijl de bezoekers rustig bleven combineren. De IJzeren Doelman en moedig verdedigend werk van de hele ploeg verhinderden dat elke aanval leidde tot een doelpunt. Een magere troost, want na een uur stond het 1-12. De grootste nederlaag uit de IJzeren geschiedenis.

Maar niet getreurd ... de IJzeren Mannen bleven goedgemutst en namen zich voor de Horta-mannen opnieuw partij te geven. En misschien lukt het dan wel om het (een beetje) beter te doen.

Groeten, Gunter

Ps: Het enige IJzeren doelpunt van deze wedstrijd dragen we op aan de knie van onze coach en wensen de coach veel beterschap.  

De IJzeren Knie

Bij Charleroi zitten ze zonder coach. Zomaar vertrokken. En kijk wat er gebeurt  ... die mannen pakken zonder coach een punt op het veld van de tegenstander. Onze coach - Kris - zag er wel wat in en besloot om het ook eens te proberen. Hij neemt een weekje vrij in 'Hotel Hopitâl'. We zijn tijdens de volgende wedstrijd dus helemaal op ons zelf aangewezen. Hopelijk werkt deze tactiek en slagen we er in om de tegenstander weg te spelen.  

Het gerucht gaat dat de coach op de dag van de wedstrijd een 'IJzeren Knie' zou krijgen om zichzelf en het team te kunnen versterken. Dat belooft!

Tenslotte nog dit: Vergeet je 'waar-hang-ik-vandaag-weer-uit-documenten' niet in te vullen en te bezorgen aan het 'ik-wil-alles-op-elk-moment-weten-agentschap'.

Salut,                  (foto: een deel van het team 2008-2009)

Gunter