Terwijl ze bij Ajax verder kibbelen over het contract van mijnheer Louis, spelen De IJzeren Mannen gewoon verder in hun eigen achtertuin ... zonder directeur, zonder coach. De voorbije strijd was er één van staatsbelang dorpsbelang. De Mannen van Goteringen en Den Dael hadden immers iets recht te zetten tegen de Gooikse Mannen van Walter. Na het verlies van vorig seizoen, waren De IJzeren Mannen vastbesloten om zich deze keer niet in de pan te laten hakken. De kasmeester sprak - namens de studerende Voorzitter - de Mannen toe met de historische woorden: "verliezen is geen optie". De Mannen waren danig onder de indruk, schijnt het.
Het IJzeren Team kon voor deze wedstrijd geen beroep doen op IJzeren Bart. Maar de overige Mannen waren wel op post. De wedstrijd werd door de thuisploeg op gang getrapt en leverde meteen een eerste kansje op. De Mannen van Walter lieten zich ook niet onbetuigd en zetten meteen druk op de IJzeren Ketel. Ze stuitten daarbij telkens op een fenomenale IJzeren Doelman. Vergeet Bojan, Frank the Tanck en Silvio. Think IJzeren Steven.
Hoewel de IJzeren Mannen niet echt gezwind speelden, kwamen ze enkele malen gevaarlijk opzetten. Het was IJzeren Jurgen die na een actie met IJzeren Dirk de IJzeren Mannen met een droge knal op voorsprong bracht. 1-0. Ondanks het tegendoelpunt bleven de Mannen van Walter het IJzeren doel ononderbroken bestoken. Maar doelhout en vooral IJzeren Doelman gaven geen krimp. Toch waren het de IJzeren Mannen die, dankzij de rustige balvastheid van IJzeren Marnik aan de overzijde de netten een tweede keer lieten trillen. 2-0. Onverhoopt, maar dankzij veel inzet werd het even later zelfs 3-0 en 4-0. Van het Mirakel van Maribor was toen nog geen sprake en dus zagen de IJzeren Mannen het al helemaal zitten. Net voor rust moest IJzeren Doelman zich toch een keer gewonnen geven: 4-1.
Na de koffie was het alle hens aan dek. Onnodig balverlies bij de IJzeren Mannen leidde tot kansen voor de Mannen van Walter. Zonder succes. Naarmate de wedstrijd vorderde kwamen de IJzeren Mannen er steeds beter uit. Een onvermoeibare IJzeren Bakker nam daarin het voortouw, met in zijn zog Der Kris aus Goteringen. Zo werd het 5-1 en 6-1. Veldmeister Marnik porde zijn ploegmaats en probeerde orde in de linies te krijgen. Niet evident met een kasmeester die zijn dagje niet had en niet leek te weten waar zijn benen hem heen voerden. Laatsgenoemde keilde enkele ballen onverklaarbaar in de spreekwoordelijke tribune, maar zorgde via een hoekschop wel voor de assist die door Kris also known as DRC staalhard in het doel werd getrapt: 7-1. Dankzij het gezwoeg van IJzeren Dirk en zijn trefzekere spitsbroeders scoorden de IJzeren Mannen nog een achtste doelpunt. Maar het sluitstuk was voor de Mannen van Walter: 8-2.
Hoewel de uitslag het tegendeel doet vermoeden hadden de IJzeren Mannen heel wat moeite gehad om de sterke tegenstander uit Gooik te verschalken. De namen van de doelpuntenmakers moet ik u helaas onthouden, want niet bekend. Zeker is dat ondergetekende geen van hen was.
Met dank aan Walter en zijn Mannen.
Kasmeester Gunter
.jpg)